Estarán errados aqueles que mandan no sector pesqueiro ou é que erran porque no saben máis? A vila coruñesa de Sada viviu a pasada semana as IV Xornadas da Frota de Cerco organizadas pola Asociación de Armadores de Cerco de Galicia (ACERGA), maioritaria como é sabido entre as desta modalidade en Galicia. Entre os participantes nas deliberacións relacionadas coa pesca de cerco estaba a secretaria xeral de Pesca do Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación, a coruñesa Alicia Villauriz, quen co obxectivo de garantir unha rendibilidade económica que garanta no tempo a actividade pesqueira, falou da importancia de optimizar o uso dos recursos pesqueiros dispoñibles e darlle aos produtos acadados un valor axeitado.
Para que o devandito sexa posible, salientou a señora Villauriz o papel -que considerou fundamental- das organizacións de produtores que deben procurar o desempeño sustentable da súa actividade pesqueira, mellorar a comercialización dos seus produtos e optimizar, en definitiva, os ingresos derivados da súa actividade. Pregunto, inocentemente: soubo a secretaria xeral de Pesca a quen se dirixía cando se refería á optimización dos recursos, á valoración axeitada dos produtos, á actividade pesqueira sustentable, á mellora da comercialización e á optimización dos ingresos derivados da pesca, ou díxoo como quen llo podía dicir a unha asociación de charcuteiros?
Porque, na realidade, o discursos servía para calquera actividade produtiva. Pero referida á pesca do cerco -que en Galicia ten a significación conxunta da economía, a sustentabilidade e o emprego, entre outros aspectos- Alicia Villauriz debería ter presente que, de sempre, o sector cerqueiro galego ven reclamando que o seu departamento realice un reparto -por exemplo na sardiña- máis equilibrado e realista. Porque de non ser así, os cerqueiros galegos vense na obriga de comprar peixe -repito, sardiña- que se lle adxudica a outras comunidades autónomas -por exemplo a Andalucía e, máis concretamente, ao Golfo de Cádiz- que os barcos andaluces non pescan.
Mellórase deste xeito a comercialización que desexa o Ministerio, valórase así a produción, mellórase a sustentabilidade da pesca cando, de non comprar os galegos a cesión de cota dos andaluces do Golfo de Cádiz esa cota podería perderse porque non habería quen a capturara?
E que non se dan de conta de que a Galicia non lle chega a porcentaxe que lle aplica o Ministerio e que a Andalucía lle sobra o cedido. Como se pode outorgar ao Golfo de Cádiz un 40% da cota española á vista de que, ano tras ano, Galicia se ve na obriga de comprar o que realmente lles sobra aos compañeiros andaluces que, de non ser así, veríanse na obriga de perder centos de quilos de sardiña porque non a consumen?
España e Portugal son sabedores de que o reparto de cota que fan non está na liña da compensación que se supón corresponde a cada comunidade autónoma española e que, no caso da de Galicia, polo número de cerqueiros necesariamente debe comprar cota para que todos os barcos podan, cando menos, falar de conta de resultados ou, como dixo en Sada a secretaria xeral de Pesca, “optimizar os ingresos derivados da súa actividade”?
Cando falou de sustentabilidade e de contribuñir a que o sector sexa cada vez máis competitivo xerando riqueza e emprego, tería en conta este alto cargo do Ministerio a realidade do sector e a contribución do seu departamento a facer que o que expón poida ser un día realidade sen que os armadores e os tripulantes destes 200 cerqueiros que hai hoxendía en Galicia morreran no empeño?
E a ver que sae da tramitación do anteproxecto de Lei de Pesca Sustentable e Investigación que, segundo a propia secretaria, compre conseguir que sexa “de todos e para todos”. Como no Golfo de Cádiz, como en Euskadi, señora secretaria xeral de Pesca?. Se este vai ser o sistema que permita un sector cada vez máis sustentable e competitivo que xere riqueza e emprego, moito me temo que haberá que agardar anos e unha outra lei de pesca que, efectivamente, dea un reparto realista ao pouco que temos. Porque a sardiña deste xeito non volve ás costas galegas: cinco anos de carencias desta pesqueira non compensaron. O mesmo pasou coa anchoa. Xa me contará que contas botan no Ministerio cando pensan no sector pesqueiro de baixura. E, de paso, se pensaron na frota galega,