“Reparto máis equilibrado e realista” – Antón Luaces

27 Setembro 2021

Estarán errados aqueles que mandan no sector pesqueiro ou é que erran porque no saben máis? A vila coruñesa de Sada viviu a pasada semana as IV Xornadas da Frota de Cerco organizadas pola Asociación de Armadores de Cerco de Galicia (ACERGA), maioritaria como é sabido entre as desta modalidade en Galicia. Entre os participantes nas deliberacións relacionadas coa pesca de cerco estaba a secretaria xeral de Pesca do Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación, a coruñesa Alicia Villauriz, quen co obxectivo de garantir unha rendibilidade económica que garanta no tempo a actividade pesqueira, falou da importancia de optimizar o uso dos recursos pesqueiros dispoñibles e darlle aos produtos acadados un valor axeitado.

Para que o devandito sexa posible, salientou a señora Villauriz o papel -que considerou fundamental- das organizacións de produtores que deben procurar o desempeño sustentable da súa actividade pesqueira, mellorar a comercialización dos seus produtos e optimizar, en definitiva, os ingresos derivados da súa actividade. Pregunto, inocentemente: soubo a secretaria xeral de Pesca a quen se dirixía cando se refería á optimización dos recursos, á valoración axeitada dos produtos, á actividade pesqueira sustentable, á mellora da comercialización e á optimización dos ingresos derivados da pesca, ou díxoo como quen llo podía dicir a unha asociación de charcuteiros?

Porque, na realidade, o discursos servía para calquera actividade produtiva. Pero referida á pesca do cerco -que en Galicia ten a significación conxunta da economía, a sustentabilidade e o emprego, entre outros aspectos- Alicia Villauriz debería ter presente que, de sempre, o sector cerqueiro galego ven reclamando que o seu departamento realice un reparto -por exemplo na sardiña- máis equilibrado e realista. Porque de non ser así, os cerqueiros galegos vense na obriga de comprar peixe -repito, sardiña- que se lle adxudica a outras comunidades autónomas -por exemplo a Andalucía e, máis concretamente, ao Golfo de Cádiz-  que os barcos andaluces non pescan.

Mellórase deste xeito a comercialización que desexa o Ministerio, valórase así a produción, mellórase a sustentabilidade da pesca cando, de non comprar os galegos a cesión de cota dos andaluces do Golfo de Cádiz  esa cota podería perderse porque non habería quen  a capturara? 

E que non se dan de conta de que a Galicia non lle chega  a porcentaxe que lle aplica o Ministerio e que a Andalucía lle sobra o cedido. Como se pode outorgar ao Golfo de Cádiz un 40% da cota española á vista de que, ano tras ano, Galicia se ve na obriga de comprar o que realmente lles sobra aos compañeiros andaluces que, de non ser así, veríanse na obriga de perder centos de quilos de sardiña porque non a consumen?

España e Portugal son sabedores de que o reparto de cota que fan non está na liña da compensación que se supón corresponde a cada comunidade autónoma española e que, no caso da de Galicia, polo número de cerqueiros necesariamente debe comprar cota   para que todos os barcos podan, cando menos, falar de conta de resultados ou, como dixo en Sada a secretaria xeral de Pesca, “optimizar os ingresos derivados da súa actividade”?

Cando falou de sustentabilidade e de contribuñir a que o sector sexa cada vez máis competitivo xerando riqueza e emprego, tería en conta este alto cargo do Ministerio a realidade do sector e a contribución do seu departamento a facer que o que expón poida ser un día realidade sen que os armadores e os tripulantes destes 200 cerqueiros que hai hoxendía en Galicia morreran no empeño?

E a ver que sae da tramitación do anteproxecto de Lei de Pesca Sustentable e Investigación que, segundo a propia secretaria, compre conseguir que sexa “de todos e para todos”. Como no Golfo de Cádiz, como en Euskadi, señora secretaria xeral de Pesca?.  Se este vai ser o sistema que permita un sector cada vez máis sustentable e competitivo que xere riqueza e emprego, moito me temo que haberá que agardar anos e unha outra lei de pesca que, efectivamente, dea un reparto realista ao pouco que temos. Porque a sardiña deste xeito non volve ás costas galegas: cinco anos de carencias desta pesqueira non compensaron. O mesmo pasou coa anchoa. Xa me contará que contas botan no Ministerio cando pensan no sector pesqueiro de baixura. E, de paso, se pensaron na frota galega,

Outros artigos

“Recado de escribir para Julio Cortazar”. Alberto Barciela

Artículo de inauguración del VII Congreso de Editores Europa América Latina Casa América, Madrid, 18 de marzo de 2024 Estimado Julio Cortázar, admirado maestro, Confío en que en la vastedad del universo, al menos del inmemorial te alcancen estas reflexiones. Si te...

+

“Ata logo Tucho” – Fernando Sarasketa

Tucho díxolle á súa neta: lévame ao Faro de Corrubedo. Creo que foi unha das últimas viaxes ou excursións que fixo, era un home de Ribeira, da súa terra, pero tamén un algo viaxeiro e con interese por coñecer outros lugares. En Corrubedo, era un bonito día de sol,...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Manual del Buen Corrupto”. José Castro López

“Manual del Buen Corrupto”. José Castro López

El primer principio del Manual del Buen Corrupto es la petición que el subordinadohace a su jefe: “No te pido que me des, te pido que me pongas allí donde se reparte eldinero” y ya se encargará él de que ese reparto sea equitativo de acuerdo con la máximael que parte...

“No le dejéis morir.”. Manuel Dominguez

“No le dejéis morir.”. Manuel Dominguez

Se llama valle alto, todo verde un pequeño rio marca frontera, antaño el viento rompía el silencio en su ausencia, hoy solo un solitario mugido, dos vacas al fondo, mas allá 4 puntos blancos, son las ovejas de tía Filomena, las vacas del tío Aurelio. Él me lleva a un...