“Oda ao benemérito porco”. José Antonio Constenla

22 Agosto 2021

Os debates ao redor da gandería e ao consumo de carne viven un auxe entodo o mundo, e se ata o de agora sabiamos que a carne era inimiga da alma(mundo, demo e carne segundo o Catecismo), agora algúns afirman quetambién o é do corpo.

A carne vermella produce cancro, o peixe ten mercurio, os cereais e laslegumbres se fumigan con velenos e réganse con auga contaminada amenudo (incluída a de choiva, que arrastra polución ambiental) e losinvernaderos as froitas e as verduras soportan máis ataques químicos quemuchos lugares en guerra. Se a iso engadimos os conservantes, colorantes yestabilizantes que se engaden a os alimentos en o seu camiño ata elconsumidor, o único que nos queda é o xaxún, que é algo que recomiendantodas as relixións e as dietas de adelgazamento, que non nos vai a salvar demorir, pero polo menos afinarannos a figura.

Se comer mata e non comer tamén, se beber auga contaminada mata e nobeberla tamén, se respirar pola rúa mata e non respirar tamén, estamosante un dilema complicado, de non fácil resolución e menos nestas datas decalor e descanso.

Ultimamente vexo moito porco nos xornais, noticias sobre o porco, quierodecir. Por exemplo, a empresa alemá Volkswagen, retirará a súa famosasalchicha de carne de porco ao curry (“ Currywurst”) da cantina do edificiocentral da súa fábrica de Wolfsburg, onde ademais eliminarán todo vestixio decarne ou peixe que serán substituídos por pratos vegetarianos ou veganos.

Confésome admirador do benemérito porco, animal máis intelixente que loschimpancés, que campa alegre e ufano polos prados, onde velo correr esalegría só superada por telo no prato ao mediodía. Distingue a cristianosde mouros e xudeus e o seu nome fai cantar de satisfacción ao padal másexigente. Nada nel sobra e os seus andares simpáticos de marquesa, gallardos,dispostos, magníficos, farían as delicias de Murillo polas súas orondos mofletes,a súa barriga de Buda e ata polo seu cu regordete.

Pensar no porco é espertar a memoria para evocar o fino cheiro de lasláminas de xamón que esperta a mortos e calma a iracundos. Os sabrososmanjares están viúvos de alegría ata que chega leste, que é capaz detransformar o máis humilde bocadillo nun monumento culinario.

E que dicir dos guisos, onde a culler navega buscando eses hidalgosembutidos, pedazos de ceo, chamados chourizos. Tristes habitan as lentellas ylos garavanzos sen a súa presenza e desde logo o cocido, convertido en platonacional non sería o mesmo.

Hai que plantar cara aos esnobs defensores das dietas superferolíticas yde a carne sintética fabricada en laboratorios, e lembrarlles o desastroso quesería para a nosa alimentación, o noso territorio, o medio ambiente, ladiversidad e a cultura eliminar a carne e ao porco da dieta.

Outros artigos

“Virginio Fuentes Martínez” – Xosé González Martínez

En certa ocasión alguén con boas intencións presentoulle o Gobernador Civil de Lugo, un personaxe de ortodoxo perfil franquista, ao escritor Ánxel Fole. O noso gran escritor, tendeulle a man como se adoita facer cando non temos simpatía pola persoa presentada, ao...

+

“Cuando hacer el bien, genera tragedia” – Manuel Domínguez

Muchas veces el silencio mata. Han sido muchos los que en la II guerra, salvaron del holocausto a muchas vidas judías, Schindler, el español conocido como ángel de Budapest, Wallenberg, o el portugués Sousa Méndes. Todos ellos hacían el bien, por el bien, por...

+

“Vacacións” – Xulio Xiz

Hai uns días caeron sobre as nosas cabezas puñadas de xeo que estouraban no chan como balazos. Eran as dúas da madrugada, e o fenómeno aconteceu polas terras de Begonte sen que chegase a Lugo. A descarga poñía remate a temperaturas que facían suar os reloxios dos...

+

“Prostitución e corrupción” – José Manuel Pena

A corrupción é algo inherente ao propio ser humano e sempre existiu, coa prostitución sucede o mesmo, desde que o mundo é mundo. Ocorre con certa hipocrisía que hai xente e organizacións públicas e privadas que tratan de ocultar certas realidades, criticando aos...

+

Publicidade

Castiñeiras

Revista en papel

Opinión

En el cumplir de días”. Alberto Barciela

En el cumplir de días”. Alberto Barciela

Este artículo comenzó a escribirse un 9 de julio de hace 63 años. Desde entonces, la vida se fue espesando en experiencias diversas, difusas ya en la perspectiva de lo múltiple acumulado. Uno ha ido abanicándose con las edades, intenciones, prisas, anhelos,...

O Barbanza
Resumo de privacidade

Esta web utiliza cookies para que podamos ofrecerche a mellor experiencia de usuario posible. A información das cookies almacénase no teu navegador e realiza funcións tales como recoñecerche cando volves á nosa web ou axudar ao noso equipo para comprender que seccións da web atopas máis interesantes e útiles.