España e non este país, non ten clase media, intelectualmente falando.
E dóeme, profundamente dóeme, acabo de ver na TV a un locutor preguntando a xente nova e non tan nova certas preguntas, semellantes a aquela que preguntaba de que cor era o cabalo branco de Santiago Apóstolo, concretamente quen é o autor do David de Miguel Anxo ou cales son as cidades autónomas, ou quen é o rei de Portugal, e así por este estilo.
Por outra banda, ver a novos candidatos á universidade con notas altas, ou mozos graduados, que destacan, ver mozos tan preparados que o aprendido aquí ponos ao servizo de países que lles acollen.
Un mozo graduado, dous másters, 3 idiomas e o seu mellor traballo foi de camareiro, mil euros e asegurado, cotizando para o futuro, ese foi o seu mellor traballo.
Hai certos programas que non vexo por iso non podo falar en profundidade, só as noticias que leo, onde os valores que se destacan, poden ser tatuaxes, a simpleza de pensamento, propagar mentiras calumnias que logo serán un regreso á TV dicindo “é mentira arrepíntome”, máis outro regreso máis anunciando “que boas tetas me puxen”.
Un país onde un esdrúxulo pode ocupar a túa casa, mentres ti estás no hospital, e a lei protexe ao invasor, ao ladrón que rouba os teus dereitos, é un país sen lei, sen autoridade, sen respecto.
É un país onde os seus dirixentes son a mostra, a representación en grao sumo incapaz, o máis torpe e inútil da sociedade.
Os nosos gobernantes saen da sociedade, non saen da casca dun ovo, oxalá, e só son candidatos os mais zonzos da cidadanía.
Queren escribir a historia aqueles que descoñecen o que é Waterman, Faber-Castell, Pelikan ou Parker, descoñecen se a folla impar dun libro esta á esquerda ou dereita.
Os lobos nunca poñen ao animal máis débil, ao máis torpe, como xefe da manda.