Cada vez está máis latente a brecha insalvable das dúas españas porque hai personaxes que se negan a aceptar
a historia, non recoñecendo que o 18 de xullo de 1936 désese un golpe de estado así como que o seguintes corenta anos viviuse o terror, a persecución, a prisión e o asasinato de centenares de decenas de miles españois polas súas ideas e a falta de liberdades imputables á ditadura franquista.
Quedan moitos nostálxicos, principalmente na dereita e na dereita extrema, que ata o momento estaban calados, absortos nos seus pensamentos, pero que agora non se avergoñan de largar falsidades e estupideces sobre a realidade que se viviu en España.
Non podemos ser tan fráxiles de memoria para non lembrar que, coa morte do ditador, ditouse a Lei de Amnistía xeral, outorgada para favorecer a transición democrática e que deixou sen dereitos nin o mínimo recoñecemento das vítimas nin das súas familias que para reclamar ao estado tiñan que acudir a tribunais internacionais.
Que vergoña.
Agora, o goberno, pretende sacar adiante a chamada Lei de Memoria Democrática e as mans ensanguentadas dalgúns ou os seus familiares levántanse en contra de lembrar e investigar o pasado. Por iso é moi importante
poder levantar os segredos oficiais, polo menos ata 1.978 e coñecer, con documentos, testemuños e probas, o que realmente aconteceu durante ese longo período escuro da historia de España.