A citano dixéranlle que fulano andaba un pouco depre, así que decidiu non levarlle a contraria e darlle o visto e prace, falaron de fútbol, de política, así desa maneira.
Fulano responde, citano si que sabe, coincide plenamente comigo, é un home ben informado, intelixente, si señor.
Mengano que non sabia nada das depres de Fulano decide ser honesto e cántalle as tres verdades do barqueiro.
Ante a contradición, sen encomendarse nin a deus nin ao diaño, sen escoitar razóns, chámalle de todo o habido e por haber, desde ignorante, até fascista.
Coma se do alguacil se tratase, lendo o bando do señor alcalde, transmite en estéreo toda clase de improperios.
Só polo mero feito de contradicirlle, sen entrar en razóns.
Mengano pon terra por medio, e atópase con Perengano, con quen consulta as verborreas usadas polo ignaro Fulano, ao que este responde, que ese tipo de xente que non escoita razóns, é así, a súa base é o insulto, a descualificación, non podes ir contra as súas ideoloxías, son de pensamento único, carentes de visión periférica.
Teócrito dicía “os homes libres teñen ideas, os submisos ideoloxías”.