“O quecemento global inflúe na perda de vida oceánica”. Antón Luaces

24 Maio 2021

A pesca ilegal non declarada e non regulamentada segue a ser unha das maiores ameazas para os ecosistemas mariños. De pouco vale que se dicten normas, que se sancione de cando en vez algún dos barcos que incumplen as leis -e isto sábese ben na comarca do Barbanza, onde moito se fala e pouco ou nada se actúa- se os mellores mariñeiros van parar a eses en gran medida vellos candrays, que non sei como se manteñen a flote, mentres en Galicia os armadores e as autoridades pesqueiras xa non saben a que botar man para lograr a necesaria remuda nas tripulacións que dea continuidade ao labor de pescar.Mais en realidade, non é so a pesca ilegal a que debilita o corpus pesqueiro de Galicia. Tamén o quecemento global aporta a súa dose contributiva ao deterioro da vida oceánica, estimándose que o tal quecemento provocará a perda dun 5% da vida nos océanos, e contra isto non valen regulamentos dictados polas organizacións internacionais de pesca ou, no caso de Europa, pola Unión Europea, que non atopa a chave que abra as portas da recuperación medioambiental máis axeitada.
Segundo o informe SOFIA, relativo ao estado mundial da pesca e a acuicultura, o 78,7% dos alimentos mariños son sustentables e proveñen de poboacións de peixes biolóxicamente sostibles. Os datos son incuestionables: no ano 2030 -á volta da esquina- a produción total de peixe será de 204 millóns de toneladas. A FAO albisca un descenso no consumo per cápita na poboación africana, unha das de maior consumo xuntamente con Asia; pero aínda así as cifras non baixan e reflicten un futuro inmediato no que vai ser obrigada a intervención definitiva dos Estados para. por unha banda, producir para servir peixe a unha poboación mundial de 6.000 millóns de persoas (8.500 millón en 2025, segundo as previsións da ONU), pola outra regulamentar seriamente a pesca (as últimas cifras sinalan que se supera con moito a cifra de 100 millóns de toneladas de peixe capturadas anualmente no mundo)  e chegar a un ten-contén na aplicación de medios que manteñan o control de natalidade en amplas áreas de Suramérica, sur de Asia e África, aspecto este que semella non se poder poñer en práctica dadas as crenzas relixiosas e a necesidade de poboación para a pervivencia dos países do mundo. Difícil papeleta, polo tanto, cando a dependecia da poboación da produción mariña é tan alta e tendo en conta que hai quen mantén que as especies sustentables non existen, senon que só hai poboacións sustentables. E non sabemos que se pode facer para realizar unha pesca dirixida a stocks sustentables.Cada un dos membros da poboación mundial consume unha media de 20 quilos de produtos pesqueiros ao ano, consumo que supera o crecemento demográfico que medra a máis velocidade que o desexo da humanidade de consumir carne. 

Outros artigos

“Meus irmáns” – Xulio Xiz

Fóronse meus dous irmáns: Mato, o maior, e Santi, o pequeno. O maior, morreume hai unhas semanas. O máis novo, o día do Pai. Se Xesús tivo vida longa e froitífera, Santi foise moi cedo despois de poñer unha pica en Bristol. Os tres somos tamén agora irmáns en terra:...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Derechos o privilegios”. José Manuel Pena

“Derechos o privilegios”. José Manuel Pena

Tanto en Europa como en el resto de los países del planeta se está a vivir una lucha desigual en la organización política y social;mientras unos responsables políticos y gobernantes abogan por el mantenimiento de los privilegios, otros defienden los derechosadquiridos...