Canto temos que aprender do exemplo que nos dan decenas de persoas que, da noite para a mañá, perden todos os seus bens materiais como consecuencia dos avatares da vida. A cabeza ben alta, a mirada á fronte, o sorriso debuxándolles a cara, sen perder a ilusión nin a dignidade desexan seguir loitando e camiñando polo carreiro de espiñas que lles trazou a súa o destino da súa existencia. Que exemplos de valentía e enteireza.
Cando un perde a súa vivenda habitual como consecuencia dun desafiuzamento; cando levan máis de dous anos no paro e perciben uns 426 euros mensuais; cando pechan a empresa ou os negocios como consecuencia dun concurso de acredores; cando aos 35 anos recoñécenche unha invalidez permanente absoluta ou gran invalidez, como consecuencia de sufrir un grave accidente de traballo; cando vives baixo o manto das estrelas ou de okupa nalgunha infravivenda . En todos estes casos é moi gratificante ver e escoitar a estas persoas de que teñen moita vida por diante e demasiado polo que loitar.
Claro que se, e evidentemente son persoas que teñen a cabeza ben amoblada e saben que a vida consiste en algo mais que ter poder e riqueza. Alégrame, persoalmente, o coñecer a algunha destas persoas valentes, no medio da desesperanza doutras moitas. Temos que ser conscientes de que están entre nós, máis preto do que nos cremos. Pode ser o veciño do segundo, a señora que pasea ao can á noitiña ou o perruqueiro da esquina. Grazas, a todos, polo voso exemplo e animarnos a seguir loitando polas outras persoas e familias con menos fortaleza.