Pensamentos
1ª parte.
E non me refiro ás belas flores, refírome á forma de razoar.
En que escola, onde nos ensinaron a pensar?.
Porque podemos ter todos os materiais para pensar, pero se nos faltan ferramentas, como executar, como desenvolver un pensamento, unha idea.
Entendamos, temos os materiais para construír unha casa, cemento, ladrillo, auga, pero se nos falta a plomada, a estada, a paleta como construír, pois igual pasa co pensamento.
Todos escoitamos a máis dun dicir levo 40 anos votando ao mesmo partido eu son fiel, é dicir podes poñer un canguro que hai xente votaría ao mesmo partido sen interesar cal é o candidato.
Un falso concepto de fidelidade.
Un home nobre compárase e estima a si mesmo por unha idea que é superior a el; un home mezquino, por unha inferior a si mesmo. O primeiro produce aspiración; o outro ambición, que é ao que un home vulgar aspira.
A gran obra de Marco Aurelio, Meditacións, escrita en grego helenístico durante as campañas da década de 170, aínda está considerada como un monumento ao goberno perfecto. Adóitalla describir como «unha obra escrita de maneira exquisita e con infinita tenrura»
Quen nunca viaxou ou leu un libro carece de ferramentas, para pensar, difícil goberno procederá das súas mans.
“Cando te morres, non sabes que estás morto, non sofres por iso, pero é duro para o resto. O mesmo pasa cando es imbécil.
Hai dúas cousas infinitas: o universo e a estupidez humana, e do universo non estou seguro”, Albert Einstein.
Pensar é o traballo máis difícil que existe. Quizá esa sexa a razón pola que haxa tan poucas persoas que o practiquen. Henry Ford
Narciso véndose reflectido no rio, namorouse de si mesmo e afogouse.
Outros ao amencer, preguntan ao espello” “Sabio Espello conselleiro, saber quen é a máis fermosa, quero”, non espejito, espejito, que a xente repite sen maior análise todo o que oe ou ve, sen consultar a realidade, sen saber se ven a sombra ou a realidade.
Os riscos de pensar.
A política e a ética como áreas do pensamento comezaron con Sócrates, e todos sabemos como acabo. A día de hoxe podemos observar, como desde o poder mátase o mensaxeiro e non ao delincuente.
A última cafaltruada de hoxe mesmo. Trump anima aos ignaros, a ocupar o capitolio, hoxe sae inocente co beneplácito de senadores republicanos.
A cobiza é unha enfermidade que cega.
Drácula e os vampiros temen á luz, é por iso que cando os máis inútiles da sociedade alcanzan o poder, son como a chave de parafusos -que non só é chave de parafusos senón tamén atornillador- cínicamente polivalentes, hoxe aquí, mañá alí, todo vale cousa de estar.
Todo o que é bo para un poida que non o sexa para o país, pero o que é bo para o país é bo para un.
Se les un libro ves a vida cos ollos doutro, pero se viaxas velo a través da túa propia experiencia.
Eles viñeron..
“Cando os nazis viñeron levar aos comunistas,
gardei silencio,
xa que non era comunista,
Cando encarceraron aos socialdemócratas,
gardei silencio,
xa que non era socialdemócrata,
Cando viñeron buscar aos sindicalistas,
non protestei,
xa que non era sindicalista,
Cando viñeron levar aos xudeus,
non protestei,
xa que non era xudeu,
Cando viñeron buscarme,
non había ninguén máis que puidese protestar.”
Este poema está a circular baixo a autoría de Bertolt Brecht, pero pertence ao pastor protestante Martin Niemöller.
Somos unha sociedade de cegos.