“Epistola navideña”. Manuel Dominguez III

O meu arbolito.
Fai algúns anos, cando os nenos eran pequeñitos, compramos un arbolito de Nadal, pero con raíz, para poder trasplantar e que seguise vivo, a miña esposa non era amiga de matar flores entre outras cousas, as flores aos catro días van ao lixo, mentres as plantas quedan aí dando memoria da nosa ausencia.
Hoxe vexo que o fácil, o pensamento convergente fai que case todas as cidades planten un cono, con luces e xa, falta imaxinación, si iso falta todo o ano, nestas fechan tamén.
É para min un pracer poder poñer hoxe este arbolito que me acompaña feitos de libros, os libros definen a miña vida, case non tería historia si faltásenme os libros, os libros a máis diso ser fonte de información son amigos nos momentos de soidade, neles atopamos palabras de axuda que nos animan a seguir loitando, atopamos doces palabras, que regalamos á nosa amada en forma de poema, atopamos a resposta á pregunta do amigo necesitado.
Quero compartir convosco esta bela fotografía, realizada fai uns anos na cidade de Braga , Portugal.
As estrellitas, as luces e todo iso están no interior do libro, si algo queredes regalar nestas datas aos amigos, á persoa amada, aos fillos, ou os banqueiros ou a políticos, regalade un libro pode cambiar as súas vidas, e ti serás o autor do cambio.
Non son palabras, crédeme eu fíxeno.