“Regresa a censura”.Manuel Dominguez III

06 Novembro 2020

Nos anos da “democracia orgánica” tiñamos a censura do goberno, el decidía o que publicar e o que non. Eu sufrín dobre censura, cando me nomearon director da Revista de Náutica, tiven que pasar pola censura do goberno, pero antes pola do director da E O N.

O Goberno crea un comité que vixiará os medios de ‘desinformación’

O Ministerio dirixido por Carmen Calvo sinala que os cidadáns deben ter acceso a unha “información veraz e diversa” e que se ve “cada vez máis ameazada” pola “difusión deliberada” de información falsa

Logo, na etapa dos tecnócratas, saíu a lei Fraga, na que suprimiu a censura do estado e creo a autocensura, é dicir publica o que queres, se te pasas pagas cunha sanción, es libre de publicar, pero se non é do meu agrado sanción económica, co que nace a cruel autocensura.

Hoxe instalouse George Orwell en Moncloa, a cifosis non sacia a súa fame co CNI, non é suficiente, agora decidirá o goberno o que é real e o que é mentira, xa non será o lector o que analice e decida que crer ou non, o lector é menor de idade, que os hai e en abundancia, mesmo xa veremos algunha voz ignara defendendo a postura do goberno.

Non son máis, porque non naceron antes.

O goberno, que recoñezo que ten polo menos un experto na materia, cando tiña un salario de 900 €, na súa mesita de noite gardaba como reliquia os escritos de Antonio Gramsci, agora resucita os de Orwell, el aplicou con mestría o aprendido en “Rebelión na granxa”, aos seus adláteres e non adláteres, quere aplicarlles o aprendido en “Un Mundo feliz”, e agora tenta aplicarnos a nós o aprendido en 1984.

O goberno, alumnos de J Goebbels, non entenden, e é evidente aos feitos remítome que estamos noutra época e que todo tempo pasado é anterior.

A prensa, os medios en xeral non o permitirán, como nós cidadáns libres donos do noso destino non o permitiremos, aínda que hai algún medio de comunicación que se lles adianto, dinnos o que está ben e o que mal, tal cal Iglesia, que non Iglesias, aínda que si, eles dirannos que crer, o que é verdade e o que mentira.

Outros artigos

“Un año más en mi vida” – Manuel Domínguez

Una mente ignara, retrograda y obsoleta podría decir, eres un año más viejo. Pues no, soy muchos años más joven. He tenido que recuperar cuentos de la infancia, he tenido que volver practicar la pintura, que bien manejaba en mi juventud, he tenido que recuperar juegos...

+

“Refacer o mundo”. Luís Celeiro

Uns oitocentos millóns de persoas en todo o mundo teñen (temos) máis de sesenta e cincoanos, segundo datos aportados por un concienciudo informe publicado polo departamentode Asuntos Económicos e Sociais da Organización das Nacións Unidas (ONU). Estes maioresserán mil...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Santi de Paradela, amigo”. Xulio Xiz

“Santi de Paradela, amigo”. Xulio Xiz

Santiago Rodríguez, Santi, fillo do escritor Manuel Rodríguez López, coma el persoeiro de Paradela, era todo amor para Mary, a súa muller; Carlos, o fillo; Irene, a nai; Enrique, o irmán. Tiña como amigos fervorosos a todos os que fóramos amigos de seu pai, e moitos...