Alá polo 1987 eu seguía moito os debates televisados, do comité Xudicial do senado, formaba parte Ted Kennedy, quen fose presidente do mesmo, deixándoo en 1981 cando os republicanos toman poder.
Naquela mesa á beira de Kennedy estaba para a miña un descoñecido Joe Biden, que foi presidente do mesmo entre 1987-95, seguía os debates con interese e chamoume a atención, non recordo por que o mozo Biden naquel momento 45 anos.
Chega o momento en que lle escribo e propóñolle que se postule a ser candidato, ofrézolle formar parte do comité de elección, achegando as miñas capacidades, amizades, o meu tempo e toda a miña enerxía, se el postúlase.
Experiencia que ampliaría en 1990, cando forme parte do equipo de Ross Perot, un non político, empresario que fixo unha diferente campaña , achegando datos, números sen retoricas, pero a realidade non é agradable.
As xentes non queren ver a realidade, gozan máis escoitando o que queren oír.
A todo isto, Biden chega a Vice-Presidente, co que aquela carta miña, a recado faríalle espertar a afastada memoria.
Esas pequena vitais anécdotas, quedan arquivadas no noso cerebro, concretamente no hipocampo.
Seguro que nun xantar, el e a súa esposa Jill, falarían diso.
Querido lembras aquela carta do mozo español que che auguro que un día serias presidente?.
Se, pero hoxe só son Vicepresidente, todo se andara, sweet heart, (doce corazón).
Hoxe é candidato despois de 33 anos.
Gañará Biden a presidencia?
Ten que cumprirse a profecía.