“Atún a cambio de que?. Antón Luaces

07 Setembro 2020

Disque houbo intercambio de cotas, unha vez máis, entre Francia e España. Desta vez -non é a primeira- de bonito. España cede bonito, Francia entrega outra especie. Posiblemente, bocarte. E digo “posiblemente”, porque a información que me chega non é oficial, sí oficiosa. 

Sexa como fose, é evidente que os cupos de bonito adxudicados pola Unión Europea ós Estados membros que a integran e teñen frota, foron absolutamente insuficientes. De feito, no Atlántico e no Cantábrico quedan probas sobradas de que as distintas frotas -significadamente as de España, Francia, Irlanda e Holanda- que capturan esa pesqueira non esgotaron o total admisible de capturas dun predador maxestoso que segue a facer das súas -que son as que lle corresponden como especie- devorando ata a extenuación quilos e máis quilos de peixe pequeno, entre este o bocarte que poido ser o que Francia negociou con España en troques do bonito que non chegou para a frota do caladoiro nacional Cantábrico Noroeste.

Agora atopámonos cun feito que poucas veces se da tan nidiamente explicado para comprender que é a cadea trófica: o Ministerio de Agricultura e Pesca cortou de raíz a campaña do bocarte, especie que da de comer a moita xente en España e que serve tamén como prato principal para o bonito ou atún; eses golfiños que son as candorcas (ou orcas) veñen comer atún (ou bonito) a augas nas que non “pescaban” dende hai moitos anos e aínda segue a haber atún no Atlántico. Pero esta situación non foi contemplada polas autoridades pesqueiras da Unión Europea nen, posteriormente, de España. Unha e outra fixeron mal os seus cálculos: a frota boniteira española, practicamente toda ela do País Basco, Cantabria, Asturias e Galicia, víuse na obriga de suspender a captura de túnidos porque, ao parecer, o cupo previsto estaba case que esgotado. Velaí a proba de que non foi así. Segue a haber bonito, as candorcas están dando boa conta dos moitos exemplares que quedaron no Atlántico, e os mariñeiros a velas vir porque,a efectos de Bruxelas, no mar no hay atún: as candorcas aliméntanse do aire. Os “lobis” non actuaron debidamente, e o sector pesqueiro non sabe formular á Unión Europea cales son as realidades  dese inmenso caladoiro no que só “pescan” uns privilexiados.

Outros artigos

“Loitar polos dereitos” – José Manuel Pena

A cidadanía cada vez é máis consciente de que os dereitos pódense perder se non se loita por eles. Así o poñen de manifesto cada día, moitos veciños, con anterioridade xa o fixeron na parroquia de Corrubedo, logo na parroquia de Palmeira e agora nas parroquias veciñas...

+

“Hoy 13 febrero doble felicitación” – Manuel Domínguez

O autor do artigo (á dereita) e Xosé María Fernández Pazos Por qué se celebra el 13 de febrero La elección de esta fecha conmemora el aniversario de la creación de la Radio de las Naciones Unidas en 1946, una emisora diseñada para difundir información sobre paz,...

+

“El Vaticano, el Papa y la inmigración” – Manuel Domínguez

El papa Francisco afirma que rechazar a los migrantes es un "pecado grave" El papa Francisco afirmó que ante el drama de la migración no sirven "leyes más restrictivas" o "la militarización de las fronteras" y que rechazar a los migrantes "es un pecado grave". La...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Ambosores” – Xulio Xiz

“Ambosores” – Xulio Xiz

O sábado tocou incursión por As Pontes, terras veciñas que a división provincial se empeñou en arredar e a realidade en xuntar, e aí está a autovía entre As Pontes e Vilalba, e os centos de postos de traballo que As Pontes deparou nas décadas pasadas. Visitamos nas...