Investigadores das universidades de Santiago de Compostela (USC), da de Vigo (UVigo) e do Centro Oceanográfico de Vigo do Instituto Español de Oceanografía detectaron que o Golfo de Biscaia constitúe unha zona de atrapamiento para os plásticos que chegan a el. Diso informou a USC nun comunicado, no que sinala que así se desprende do estudo sobre o transporte de plásticos de diferentes tamaños realizado por estes investigadores para analizar o destino destes materiais dentro desta área. O traballo foi publicado recentemente na revista Journal of Sexa Research nun artigo titulado ‘ The Bay of Biscay as a trapping zone for exogenous plastics of different sizes’ e asinado por Laura Rodríguez, Moncho Gómez Gesteira e José Luis Gómez Gesteira, do grupo Environmental Physics Laboratory ( Ephyslab), do CIM- Universidade de Vigo; Xurxo Costoya, do Instituto Cros- disciplinary Research in Environmental Technologies ( Cretus) da USC, e Jesús Gago do Centro Oceanográfico de Vigo. Segundo explicaron os autores, estímase que ao redor do 10% dos plásticos producidos finalizan no océano, o que aproximadamente o 70% do lixo mariño. A dispersión e a acumulación destes plásticos en determinadas rexións do mundo, engaden, depende en parte do seu flotabilidad, que varía segundo o seu tamaño. Neste contexto, detallan que o Golfo de Biscaia é considerado unha rexión de nivel medio en canto á contaminación por plásticos. Tal e como trasladou a UVigo, só entre o 4% e o 15% dos plásticos que se desprazaron á zona dispersáronse cara á costa atlántica da península ibérica ou excederon a Bretaña francesa. Así, os investigadores detallaron que a retención de plásticos neste golfo foi “notoria” no caso dos de maior tamaño, afectados polo vento que os empuxa cara a terra. Os profesionais apuntaron tamén que estes plásticos adóitanse acumular nunha franxa estreita ao longo da costa, mentres os de menor tamaño tenden a dispersarse cara ao océano. Así, remarcaron que este último caso dificulta as tarefas de mostraxe e recollida.