O crecemento do gasto sanitario nas últimas décadas é un fenómeno compartido polas principais economías do mundo, especialmente as desenvolvidas, aínda que tamén o experimentaron os países en vías de desenvolvemento e os emerxentes.
Entre as razóns que poden explicar este incremento do gasto sanitario pódense citar a prioridade que para os cidadáns dos países industrializados supón o gozar dunha boa saúde; o continuo desenvolvemento de novas tecnoloxías sanitarias e farmacéuticas cada vez máis efectivas pero tamén máis custosas; o crecemento da poboación (aspecto moi importante en España, debido ao aumento recente da inmigración) así como o envellecemento da poboación, xa que as persoas maiores fan un maior uso dos recursos sanitarios, tanto maior canto máis avanzada é a súa idade.
Durante centos de anos os homes viñeron actuando na insólita confianza de que os recursos da terra fosen ilimitados e coma se as solucións aos problemas de mañá fosen unha cuestión que debe plantarse entón e non antes. Afortunadamente, desde fai unhas poucas décadas, moi lentamente e non sen resistencias, o concepto de sustentabilidade vén filtrándose no ámbito das ciencias sociais e calando nos idearios dos dirixentes políticos, asumíndose aos poucos que o futuro nos demanda moitas responsabilidades no presente.
Todos os individuos queren máis vida e máis saúde por tanto hai que entender que o custo deste lexítimo dereito probablemente vai seguir crecendo nos próximos anos de aí a importancia da sustentabilidade, a boa xestión e o control do gasto sanitario se de verdade queremos seguir garantindo un dereito universal como sucede en España que ademais é un exemplo para o resto do mundo.
