En “O Barbanza” cumprimos recentemente un ano e queremos contar con colaboradores que nos conten historias. O primeiro foi José Manuel Pena, cunha audiencia media dos seus artigos de mais de 500 lectores.
Desde esta semana contamos cun “ribeirense ” de adopción, fillo do carteiro “Antonio Luaces” ala polos anos 50- 60 e que naceu á profesión en Radio Riveira, a segunda emisora parroquial de Galicia.
Durante décadas dirixiu “Españoles en la Mar” de Radio Nacional de España, seguro que moitos mariñeiros que andiveron polo mundo recoñecerían a súa voz que desde os estudios de RNE A Coruña, Centro emisor del Noroeste, chegaba a todo o mundo a través da onda curta de Radio Exterior de España. Para nos é unha honra contar desde xa con este insigne xornalista que non podía empezar mellor que lembrando un xogo tradicional lle sirve para analizala actualidade.
“TRES MARINOS A LA MAR”. Por Antón Luaces
Cando, aló polos anos 50, a cativería de Ribeira xogaba a “Tres marinos a la mar” na explanada do daquela mercado de verduras situado a un tiro de pedra da fábrica de conservas Cerqueira, non podiamos prever que nun prazo máis ou menos curto de tempo, ese mar que viamos e co que xogabamos estaría hoxe en perigo. E con el, todo canto lle da vida.
Porque a COVID-19 e a súa pandemia que tanto nos ocupan e preocupan, están a afectar singularmente ás localidades costeiras en todo o mundo e, supoño, non serán unha excepción as da ría de Arousa que tanto nos permitiron soñar e aprender. Porque de xeito absolutamente xeralizado, ese grao de afección incide diretamente nos sistemas terrestres e mariños e, con estes, no emprego, os gobernos e, obviamente, ás economías.
As corentenas impostas na loita contra do coronavirus na práctica totalidade do mundo, beneficiaron inicialmente ós océanos pola redución de determinadas actividades que presionan sobre as especies e causan contaminación, sobrepesca, modificacións de hábitats e mesmo a introducción de especies invasoras e os efectos do cambio climático no océano. Estes beneficios son circunstanciais e a curto prazo porque os medios de subsistencia e a seguridade alimentaria de ducias –cando non centos- de millóns de persoas que poden verse afectadas gravemente están latexando sen que saibamos por onde ou como sairemos desta.
A pesca ou o transporte marítimo xa rexistran importantes modificacións/diminucións. O mesmo ocorre co turismo e o desenvolvemento costeiro, así como coa extracción de petróleo e gas. De tal xeito hai preocupación a este respecto, que nunha enquisa informal publicada en The Economist, os participantes na mesma clasificaron como sectores máis afectados pola COVID-19 o turismo (70,7%), a pesca (10,4%), o petróleo e o gas en alta mar (7,2%), o transporte marítimo (6,2%), as enerxías renovables en alta mar (2,9%) e a acuicultura (3,6%).
Outros estudos realizados establecen importantes reducións na demanda de camarón, polbo, cangrexo, pargo, cherna, luras e dourada. Precísamente, debido á menor demanda dos mercados de exportación e á posta en práctica de medidas sanitarias a bordo dos pesqueiros, moitos sectores pregúntanse se a redución da presión pesqueira á que da pulo a COVID-19 non está dando lugar á recuperación de poboacións esgotadas. No caso da pesca, a maior parte dos estudos suxiren que se necesitan ata 10 ou 15 anos de redución de actividade para que esas poboacións esgotadas se recuperen efectivamente, polo que a ausencia de reformas da gobernanza e que se manteña reducida a presión na xestión, esa recuperación non sería posible. Existe tamén o risco de que algún países aumenten o nivel dos subsidios á pesca destrutiva para contribuir deste xeito a unha efectiva recuperación do sector.
Tres marinos a la mar?. Queda na lembranza.
