O sector marisqueiro da RÍa de Arousa reclama da Xunta a aplicación dun plan que permita a urxente rexeración de especies coma o berberecho e a ameixa, que rexistran descensos que oscilan entre o 93% do berberecho e o 86% de ameixa fina e babosa. As perdas económicas estímanse en máis de 40 millóns de euros nos catro últimos anos.
É un feito: nós calamos, máis os de fóra fan que os problemas que aquí temos aboien nidiamente en relación co cambio climático, a contaminación descontrolada e a sobreexplotación pesqueira. É unha realidade da que se fai eco o xornal The Guardian salientando que os galegos nos negamos a ver esa realidade ao poñer riba da mesa un financiamento que semellan querer ignorar: de non producir unha decidida actuación tanto por parte do sector como pola das autoridades da Xunta, motivo polo que o colapso do marisco da comunidade galega pode ser unha especie de anuncio do ujw esgá ñor vir: un desastre non lonxano.
E non se trata dunha cuestión de mala sorte, senon a consecuencia directa dese cambio climático que moitos non aceptan e que, xunto coa contaminación descontrolada -tantas veces ignorada e comentada, á vez que a superexplotación pesqueira- da man do asimesmo descontrol das potencias dos motores dos barcos e o tipo de aparellos que estes utilizan, converten o mar nunha verdadeira desfeita.
Velaí as contas: a recolección de berberechos no ano 2023 baixou un 80% a respecto do ano 2022, e a ameixa -nalgunhas das súas variedades- descendeu un 78%. A produción de mexillón está, no seu nivel máis baixo dos últimos 25 anos, pasando de 250.000 toneladas en 2021 a 188.000 en 2024.
E non se dan respostas a esta situación. Para maior INRI, a choiva torrencial rexistrada nas últimas semanas xunto cos temporaus de mar e vento que impediron faenar áa distintas frotas atoparon a “colaboración” das emoresas hidroeléctricas co baleirado dos encoros (especialmente o do río Tambre) provocando unha moi alta mortalidade de marisco de cuncha nos areais debido á baixa salinidade dos bancos de cría e engorde. Por esta circunstancia, os mariscadores recolleron 5.000 quilos de marisco morto que a preamar arrastrou en distintas praias, nomeadamenete da ría de Muros-Noia. Sin datos dados a coñecer pola confraría de pescadores de Noia que estima que o grao de mortalidade rolda o 26% de marisco sementado.