A metade dos mozos, en España, están en paro. Moitos deles viven sen prestacións e dependen economicamente das súas familias, renunciando a unha vida independente. O peor é que, a maioría deses mozos, recoñecen que os seus fillos, se os teñen, vivirán peor que eles. Esta situación, que dura xa bastante tempo, colapsa os aeroportos e as estacións de tren coa trasfega de maletas de mozos obrigados a emigrar en busca de oportunidades. Nos últimos anos, máis de 300.000 mozos, emigraron do noso país.
As anécdotas e historias dos nosos pais e avós, sobre a emigración, volven traer á realidade actual sobre o negro futuro dos nosos mozos que se marchan, a maioría deles, cun billete de ida e volta. Saben, e víveno nas súas propias carnes, que tampouco é garantía algunha o emigrar, porque algúns traballos que lles ofrecen son precarios e inestables, con salarios moi baixos. Atópanse con moitos problemas, entre outros o de que son estranxeiros, en países occidentais que protexen aos seus cidadáns en detrimento do resto, vulnerando a legalidade internacional.
Moitos novos, ao contrario que a emigración dos anos cincuenta e sesenta, márchanse sen un contrato de traballo ou oferta de emprego. Ante a desesperación de estar varios anos no paro e sen percibir prestacións en España, queren chegar ao país e tratar de buscarse a vida. Universitarios e mozos preparados que se teñen que dedicar a vender pizzas, limpar escaleiras ou servir en calquera domicilio particular para poder pagarse un lugar no que pernoitar.
Que o noso gobernante e políticos en xeral non están á altura das circunstancias xa non é nada novo. Pero seguen pelexándose entre eles, pola loita polo poder, sen tomar medidas para xerar máis políticas sociais sobre vivenda, sanidade, educación, pensións e emprego que ofrezan as mesmas oportunidades para as futuras xeracións. O país que non pode acoller e garantir os servizos básicos e fundamentais a todos os seus cidadáns é un país inxusto e insolidario. Os nosos mozos non teñen culpa algunha da corrupción, do caciquismo, do enriquecemento ilícito e demais improperios que se consentiron durante tantas décadas.