“Mocidade sen futuro” – José Manuel Pena

05 Febreiro 2024

A metade dos mozos, en España, están en paro. Moitos deles viven sen prestacións e dependen economicamente das súas familias, renunciando a unha vida independente. O peor é que, a maioría deses mozos, recoñecen que os seus fillos, se os teñen, vivirán peor que eles. Esta situación, que dura xa bastante tempo, colapsa os aeroportos e as estacións de tren coa trasfega de maletas de mozos obrigados a emigrar en busca de oportunidades. Nos últimos anos, máis de 300.000 mozos, emigraron do noso país.

As anécdotas e historias dos nosos pais e avós, sobre a emigración, volven traer á realidade actual sobre o negro futuro dos nosos mozos que se marchan, a maioría deles, cun billete de ida e volta. Saben, e víveno nas súas propias carnes, que tampouco é garantía algunha o emigrar, porque algúns traballos que lles ofrecen son precarios e inestables, con salarios moi baixos. Atópanse con moitos problemas, entre outros o de que son estranxeiros, en países occidentais que protexen aos seus cidadáns en detrimento do resto, vulnerando a legalidade internacional.

Moitos novos, ao contrario que a emigración dos anos cincuenta e sesenta, márchanse sen un contrato de traballo ou oferta de emprego. Ante a desesperación de estar varios anos no paro e sen percibir prestacións en España, queren chegar ao país e tratar de buscarse a vida. Universitarios e mozos preparados que se teñen que dedicar a vender pizzas, limpar escaleiras ou servir en calquera domicilio particular para poder pagarse un lugar no que pernoitar.

Que o noso gobernante e políticos en xeral non están á altura das circunstancias xa non é nada novo. Pero seguen pelexándose entre eles, pola loita polo poder, sen tomar medidas para xerar máis políticas sociais sobre vivenda, sanidade, educación, pensións e emprego que ofrezan as mesmas oportunidades para as futuras xeracións. O país que non pode acoller e garantir os servizos básicos e fundamentais a todos os seus cidadáns é un país inxusto e insolidario. Os nosos mozos non teñen culpa algunha da corrupción, do caciquismo, do enriquecemento ilícito e demais improperios que se consentiron durante tantas décadas.

Outros artigos

“Fóra de tódalas escusas”. Luís Celeiro

Saíron correndo do recuncho no que se agochaban. Era de elite e de privilexiadosescondidos, moitos deles, detrás da súa enorme ignorancia. Era un recuncho, un agocho demorto ferido, de loitador morto, de morto matado. Estaba na esquina, nesa esquina, na queti ou todos...

+

“Elecciones USA” – Manuel Domínguez

Hoy, en octubre de 2024, ante las elecciones presidenciales en USA,¿ los nietos de aquella ridícula epopeya radiofónica, seguirán el curso de sus abuelos, o serán seres racionales, medianamente inteligentes?. El 30 de octubre de 1938 se inició la retransmisión del...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Tamén ti, Errejón?!”. Xulio Xiz

“Tamén ti, Errejón?!”. Xulio Xiz

As persoas estamos dotadas dun sentidiño que nos fai distinguir entre o correcto e o incorrecto e entender que a nosa liberdade – dereito máximo, vital – remata cando colisiona coa liberdade de outro. Cando souben da dimisión de Errejón por agredir dereitos...