Os mal chamados políticos, non son políticos.
Explicareime.
Adóitase chamar político a calquera cidadán que este sentado no escano, é dicir un estudante, un avogado ou un fontaneiro que estea no parlamento xa lle chamamos político.
Exemplo: Irene Montero finalizou estudos de Psicoloxía, logo entre 2010 e 2011 traballo de caixeira nunha empresa de electrónica, nomeada ministra de Igualdade, logro coa súa lei saísen do cárcere mil violadores e outros presos, iso é política?
Angela Rodríguez coñecida como Pam, secretaria de Estado, o seu labor, o labor dos secretarios de Estado, é preparar, organizar, puír o que será o consello de ministros. Ela estudo na USC Filosofía, coñecida por defender nunha madrugada de marcha aos seus amigos que se dedicaban a romper retrovisores de todos os coches que se atopaban. Enfrontouse nunha candidatura a Carmen Santos, que gañou a secretaria de Podemos, en lugar de felicitala pola vitoria como é habitual, chamoulle “puta coxa”. Trala aprobación da lei do “só si é si”, Rodríguez foi acusada de mofarse en público da rebaixa de condenas aos violadores. Ángela Rodríguez apostilou que os homes “non necesitan o rexistro civil para ser violadores. Son violadores, e desgraciadamente no noso país sono bastante”. Pam considera escandaloso que as mozas prefiran a penetración a masturbarse. Do seu traballo como camareira non podo opinar, non sei que tal profesional era, saltar da barra dun bar, a unha secretaria de Estado, pois iso. No seu descargo direi que comprendo tamaña estupidez, ela pola súa dobre condición, intelectualmente falando, non coñeceu home, a súa estupidez non faría máis que aumentar a produción de plásticos, e acabaríase a vida na terra.
Foi aia e camareira… Coidar nenos deulle dotes para aguantar mellor, con máis paciencia, a certos parlamentarios?
“Non. Diría que moito máis ser camareira [ri]. Creo que aguantar doce horas na barra dun bar poñendo copas a tíos bébedos parécese moito máis á sensación que che produce aguantar certas cousas no Congreso. Ademais, por unha opción persoal, son bisexual, estiven preto do movemento queer“.
O que natura non dá Salamanca non presta.
Entón quen é político?
Político é aquela persoa que, sen estar no parlamento, foi delegado de curso en clase, foi representante dos estudantes na universidade, foi participe na asociación de veciños, foi delegado de cultura nun centro social, publica cartas na prensa denunciando anomalías, participa en conferencias expoñendo o seu pensamento, dá a coñecer en medios escritos ou non escritos o seu pensamento crítico, participa en asuntos sociais, iso é facer política.
Quen non tivo unha vida así, non é político por moito que quente as pousadeiras no parlamento.
Un ano no parlamento, 10 de avogado, ou de electricista, ou do que sexa mester, non fan dun político.
Logo vén o triste, algo do que carecemos.
Un político pensa nas próximas eleccións, un estadista nas próximas xeracións.
Pódese exercer política fóra do parlamento, e pódese influír en decisións políticas, coñecendo o método.
“Cheguei á conclusión de que a política é demasiado seria para deixala en mans dos políticos”. Charles de Gaulle, primeiro ministro de Francia entre 1944 e 1946.
