Era visto: o lume nos montes non sempre é causado por unha chispa. A maioría deles están motivados pola intervención humana. Homes e mulleres, dotados de chisqueiros e aparellos de acendido, queiman de xeito inmisericorde montes de propiedade comunal ou privada e algúns dos queimadores non son alleos, ao parecer, a loita contra os lumes segundo informan algúns medios de comunicación.
Dende vai pouco máis dun ano, a Comunidade galega conta cunha Unidade de Investigación de Incendios Forestais (UIFO) de seu, que se suma ao veterano SEPRONA da Garda Civil. Entrambos servizos xa deron como resultado, entre outros, a detención estes días de tres homes aos que se relacionan con incendios forestais rexistrados nas provincias de Ourense e Lugo. Para os tres detidos xa ditou orde de ingreso en prisión un Xulgado de Trives. Obviamente, os tres detidos nada teñen que ver coas tormentas. Polo tanto, o ruxe ruxe que circulaba -e circula- pola Galicia rural sobre a existencia de persoas con intereses en queimar os montes, ben sexa por si mesmas ou por mandado doutros, é tan certo como o son os que xa pasaron ao dispor dos xulgados para pagar coa prisión os seus afáns de queimamontes.
Que resulta doado provocar un incendio nos montes galegos é tan certo como que a queima destes non sempre ten que ver con lindes, plantacións, propiedades, etc. Moitas veces é un traballo pagado. Ditría que ben pagado por ,alguén que non se atreve a queimar pola súa man e opta por achegar cartos a quen por eles o faga. Quen?. Eu non o sei, mais o que cobra si ten coñecemento de quen lle paga: disque a madeira queimada tamén ten valor. Quen a aproveita?. Talvez UIFO e SEPRONA poden ter -eles millor ca ninguén- información ao respecto. E, sendo así, non dubido o máis mínimo de que máis tarde ou máis cedo tamén pasarán a prisión (antes denominada “cagarrón” ou “caxó”).
Felgas, toxo, mato abundante son elementos substanciais á hora de elixir onde prender lume. E se todo isto vai xunguido ao feito da seca, o vento e a calor, velaí os elementos fundamentais para que se queime Galicia e agora, coas choivas, os mariscadores das nosas rías, treman coas consecuencias do posible arrastre das cinzas aos criadoiros de ameixa e berberecho que abundan ni litoral.
É hora de que todos sexamos conscientes de que coidar os montes non ér unha cuestión exclusiva dos propietarios destes. Porque cando un monte se queima, non arde exclusivamente o do señor marqués. A todos se nos vai algo co lume. E perde, fundamentalmente, Galicia.
Teñámolo en conta porque a todos nos convén.