“O lume nos montes galegos é un suicidio colectivo”. Antón Luaces

14 Agosto 2022

Este sábado e cando Galicia enteira bate no vento a historia da Nosa Señora, patroa de centos de parroquias, máis de 3.000 ha. de monte ardían só na provincia de Ourense, dúas mil delas no concello de Laza, 680 no Irixo e 440 no Casaio, só por citar algúns dos máis significativos.

Son só un mínimo retrato do que está a acontecer, un ano máis, na Galicia de montes escuros coroados nos últimos 60 anos por pinos e eucaliptos entre os que xa non medran aquelas toxeiras entre as que a veciñanza  cavaba a roza, queimaba os terróns e sementaba o trigo que, colleitado, o mesmo servía para os humanos que para determinados animais domésticos fosen estes para o consumo ou para a súa venda en feiras ou mercados da contorna.

Eran, aqueles, tempos de queimas perfectamente controladas cuxas cinzas servían como abono ao igual que abono era, para os regadíos, a borralla da lareira e a que se formaba nos fornos caseiros máis ou menos cada quincena.

Pero agora, valéndose dos trocos experimentados para asentar un modelo de economía agraria que para nada cadra co xorne galego, alguén -algúns- empregan o desleixo de políticos de toda caste para facer da Galicia secular un forno no que todo vale e que, ao que se pode apreciar, ten monte máis disposto para os parques eólicos que para a esplotación racional que sempre foi de seu e na que a gandaría estensiva era a verdadeira máquina trituradora do mato que agora arde de xeito imparable.

O coñecido sindicalista da CUT, Manolo Camaño, fai recaer este mal na “política capitalista deseñada nos últimos setenta anos e que ven desde a expulsión das comunidades agro-gandeiras-forestais , á alteración do medio natural até nos últimos anos converter a extinción nun negocio lucrativo para os amigos do Réxime”.

E repoboaciòn forestal dos montes veciñais en man común por parte do Patrimonio Forestal do Estado ten moito que dicir no que atinxe á responsabilidade deste monocultivo de piñeiros e eucaliptos -de rápido beneficio económico para os propietarios dos montes e de desgraza e seca para o territorio galego- propiciado polo ICONA que encamiña a rendibilidade cara empresas de aproveitamento forestal nas que a pasta de madeira reverte exclusivamente nun capital instalado en Galicia e Portugal para prexuizo da maioría dos habitantes do rural galego que, desde os anos 60 do século pasado, abandonaron as súas aldeas e pobos para converter estes en verdadeiros cimeterios de sonos perdidos na emigración, que conducen ao negocio actual de empresas pasteiras e outras que viven das consecuencias das queimas -naturais ou provocadas- que, obrigadamente,

hai que estinguir.

Arde Galicia, sí; pero non exclusivamente por unha chispa. O chisqueiro e os métodos, unha vez máis, están a prol dos que tiran proveito do lume. Porque ata da madeira queimada se estrae beneficio, digan o que digan. O lume é, certamente, un “suicidio colectivo”, afirma Camaño, para os galegos. Eu diría que para algúns galegos de sempre e outros de novo cuño-

A bós entendedores, sobran verbas.

Outros artigos

“Recado de escribir para Julio Cortazar”. Alberto Barciela

Artículo de inauguración del VII Congreso de Editores Europa América Latina Casa América, Madrid, 18 de marzo de 2024 Estimado Julio Cortázar, admirado maestro, Confío en que en la vastedad del universo, al menos del inmemorial te alcancen estas reflexiones. Si te...

+

“Ata logo Tucho” – Fernando Sarasketa

Tucho díxolle á súa neta: lévame ao Faro de Corrubedo. Creo que foi unha das últimas viaxes ou excursións que fixo, era un home de Ribeira, da súa terra, pero tamén un algo viaxeiro e con interese por coñecer outros lugares. En Corrubedo, era un bonito día de sol,...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Manual del Buen Corrupto”. José Castro López

“Manual del Buen Corrupto”. José Castro López

El primer principio del Manual del Buen Corrupto es la petición que el subordinadohace a su jefe: “No te pido que me des, te pido que me pongas allí donde se reparte eldinero” y ya se encargará él de que ese reparto sea equitativo de acuerdo con la máximael que parte...

“No le dejéis morir.”. Manuel Dominguez

“No le dejéis morir.”. Manuel Dominguez

Se llama valle alto, todo verde un pequeño rio marca frontera, antaño el viento rompía el silencio en su ausencia, hoy solo un solitario mugido, dos vacas al fondo, mas allá 4 puntos blancos, son las ovejas de tía Filomena, las vacas del tío Aurelio. Él me lleva a un...