A Sala do Civil e Penal do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) confirmou a condena de cinco anos de cárcere, como autor dun delito de lesións con instrumento perigoso, imposta pola Audiencia Provincial da Coruña a un veciño de Ribeira que en xuño de 2020 disparou cunha arma de aire comprimido á súa ex-parella desde o balcón da súa vivenda. A vítima, segundo a sentenza, acudira á casa do seu ex-compañeiro sentimental, na que permaneceu un tempo inferior a unha hora. Tras abandonar o inmóbel, cando se atopaba a uns dez metros e de costas, o condenado disparoulle. O balote alcanzoulle órganos vitais e a muller caeu ao chan. Os amigos que a acompañaban, ante a gravidade do seu estado, alertaron aos servizos de emerxencias, os cales a trasladaron ao hospital de Santiago porque a súa situación era “de risco vital”. Para a súa curación necesitou 60 días, 10 de ingreso hospitalario, e quedoulle como secuela unha cicatriz na zona pectoral.
Os xuíces desestimaron o recurso de apelación presentado polo acusado, no que alegaba que existiu erro na valoración da proba e que, por tanto, se vulnerara a súa presunción de inocencia. O alto tribunal galego subliña no fallo que “a valoración dos feitos realizada pola Audiencia é plenamente acertada” e “que a autoría do investigado está suficientemente acreditada”, tanto pola declaración da vítima como pola de dúas testemuñas “nada sospeitosos de parcialidade”.
Respecto á solicitude do condenado de que se tivese en conta a atenuante de drogadicción, a sala indica que “aínda que pode admitirse a súa condición de consumidor habitual de substancias estupefacientes, de ningún xeito consta acreditado que o delito cometido garde relación funcional con esa condición”. Así, lembra que “foi capaz de apuntar e acertar a un obxectivo a distancia e en movemento”.
O alto tribunal galego tampouco admitiu, tal e como demandaba o sospeitoso, a retirada da prohibición de aproximarse e comunicarse coa vítima durante sete anos imposta pola Audiencia. No fallo recalca que a relación sentimental mantida por ambos “é suficiente para decretar o afastamento” e, en canto á prohibición de comunicación, explica “que se trata dunha medida que responde as circunstancias do caso, en especial ao estado anímico da vítima tras os feitos”.
