Ti que me les e xa temos certa amizade na distancia, quero hoxe contarche un problema que me angustia por se podes axudarme.
Teño unha fiel amizade que me acompaña verán e inverno sen importar as inclemencias do tempo, confórmase co que teño cando teño, cando non garda silencio e non pide, non forza, non esixe, a súa comprensión non ten lugar a dúbidas.
Fiel compañeira, cando son feliz comparte as miñas alegrías, cando non, comparte as miñas penas, a miña desazón, cando viaxo a países afastados acompáñame aínda non sabendo o idioma do país, ela permanece fiel e eu pregúntome que será dela o día da miña partida, o día da última viaxe. Quen a coidase, quen a alimentase, quen lle dará vida, para non deixala abandonada.
Hai moitos anos que me acompaña, aínda que en verdade, cando neno ela non estivo á altura, por pouco xógame unha mala pasada, pois por culpa dela, case me descobren, pero iso foi hai moito tempo, nas noites de inverno, algunha noite, por momentos non a sinto, pero sempre está aí, e pregúntome que será da miña sombra o día que eu falte.
A quen acompañase, morrerá comigo, que será dela a miña fiel compañeira.
Que será da miña sombra cando eu morra.
“Si á prensa libre en España”. Antón Luaces
O 8 de abril de 1966 entrou en vigor a Lei 14/1966, de 18 de marzo, de Prensa e Imprenta que o mundo do xornalismo da época coñeceu en España como "a Lei Fraga de liberdade de prensa". Non houbo tal: o 24 de setembro de 1973 -dous anos antes de que finara Francisco...