Ti que me les e xa temos certa amizade na distancia, quero hoxe contarche un problema que me angustia por se podes axudarme.
Teño unha fiel amizade que me acompaña verán e inverno sen importar as inclemencias do tempo, confórmase co que teño cando teño, cando non garda silencio e non pide, non forza, non esixe, a súa comprensión non ten lugar a dúbidas.
Fiel compañeira, cando son feliz comparte as miñas alegrías, cando non, comparte as miñas penas, a miña desazón, cando viaxo a países afastados acompáñame aínda non sabendo o idioma do país, ela permanece fiel e eu pregúntome que será dela o día da miña partida, o día da última viaxe. Quen a coidase, quen a alimentase, quen lle dará vida, para non deixala abandonada.
Hai moitos anos que me acompaña, aínda que en verdade, cando neno ela non estivo á altura, por pouco xógame unha mala pasada, pois por culpa dela, case me descobren, pero iso foi hai moito tempo, nas noites de inverno, algunha noite, por momentos non a sinto, pero sempre está aí, e pregúntome que será da miña sombra o día que eu falte.
A quen acompañase, morrerá comigo, que será dela a miña fiel compañeira.
Que será da miña sombra cando eu morra.
“Recado de escribir para Julio Cortazar”. Alberto Barciela
Artículo de inauguración del VII Congreso de Editores Europa América Latina Casa América, Madrid, 18 de marzo de 2024 Estimado Julio Cortázar, admirado maestro, Confío en que en la vastedad del universo, al menos del inmemorial te alcancen estas reflexiones. Si te...