Se Valle-Inclán vivise hoxe en día, tería moito material para o seu xénero sarcástico: o esperpento. Se xa foi un disparate converter a antiga Secretaría Xeral de Sanidade e Consumo en ministerio, maior aínda o foi poñer á fronte a Alberto Garzón. Tras dous anos destacou pola súa inactividade, sectarismo e disparates constantes. Pensando como xustificar o seu soldo e no seu afán por dar lustre ao ministerio creado ad hoc para as súas políticas posaderas, non crean que se lle ocorreu como baixar a factura da luz, do gas, do butano, ou da cesta da compra, non, iso xa llo deixa a outros. A súa última e brillante idea: prohibir a publicidade dirixida a nenos de chocolates, galletas ou xeado.
En calquera caso, este amor pola comida sa e o seu rexeitamento a chuletones e doces debe ser recente, porque aos 270 invitados á súa voda fai catro anos non lles ofreceu as hortalizas que agora patrocina, senón outras viandas como bogavante, solombo ibérico, lagostinos con salsa americana ou pirámide de chocolate con xeado de vainilla.
Que hai un problema de obesidade infantil é indubidable, pero pregúntense por que.
Igual en moitas casas non se pode comer outra cousa que patacas e hidratos de carbono, nin facer zumes naturais. Igual merece a pena repensar isto, sen criminalizar a ninguén e sen atacar as liberdades individuais. Evitar alimentos
procesados está xustificado pola epidemia de obesidade que afecta os menores, pero iso non pode ser a escusa do Goberno para obviar que o Estado non está para controlar todos os aspectos da vida humana, senón para prestar os servizos que os cidadáns por si sós, de forma individual, non son capaces de cubrir.
É máis fácil prohibir que educar! É mellor limitar os dereitos que traballar para que se teña claro que un refresco non é malo, pero vinte si! É mellor prohibir e depender do criterio de papá Estado, que ter criterio propio!
Esta actitude responde á querenza da esquerda pola enxeñería social. Tratan de impoñer a súa visión do mundo coma se esta fose moralmente superior e a única válida, moldeando a conciencia dos cidadáns en base aos seus principios, hábitos e costumes. Desa reeducación nacerán as xeracións forxadas por Garzón e os seus compañeiros de Goberno: mozos que poderán facer o bacharelato en tres cómodos anos, que pasarán a Selectividade cun suspenso, ou aos que non se poderá esixir que estuden por se se angustian. Iso si, non tomarán nin pasteis nin xeados.
Ao Goberno preocúpalle o azucre, a outros nos preocupan máis as advertencias de apagamentos de Austria, que Alxeria peche “o noso” gasoduto, que China compre todo o carbón posible, ou que Rusia sexa a dona do gas de Europa.
Este goberno de Chiquitos da Calzada máis que de Adenauers ten cambiadas as prioridades: marihuana? Si, claro, bocadillos de Nocilla? Iso non.