A desigualdade mata artigo de Xosé Manuel Pena de stop desafiuzamentos

Algúns datos estatísticos son verdadeiramente arrepiantes. No planeta morren ao ano, por causa da desigualdade social, nos países occidentais máis dun millón e medio de persoas. Parece incrible que presumamos de sociedades avanzadas, mentres hai moitas familias que non se poden alimentar de maneira equilibrada, non teñen un teito digno onde vivir ou ben non dispoñen das coberturas sanitarias ou farmacéuticas gratuítas. A desigualdade, claramente, é unha violación da dignidade humana e reduce a capacidade para funcionar como seres humanos. #Ante estes datos é evidente que a desigualdade mata e calquera dos que estamos nalgunha entidade social ou plataforma veciñal somos conscientes desa realidade coa que nos atopamos con demasiada frecuencia. Familias que viven en caravanas, infravivendas, con filtracións de humidades, chegan a ter problemas respiratorios, febres, pneumonías, etc. Algunhas familias, mesmo con nenos pequenos, non teñen para comer máis que arroz, patacas ou salchichas, por falta de recursos. Familias que prefiren non saír de casa porque non poden nin tomarse un café, quedándose excluídos do círculo de amizades, familiares e cos propios veciños do seu barrio. Os ansiolíticos e as frecuentes visitas ao médico de cabeceira son constantes. A tensión psicolóxica, a angustia e a depresión xa lles superan e non pensan máis que en quedarse na casa. Mesmo senten como un moble para a súa familia e os seus pensamentos son suicidas. Unha parte importante dos seus conveciños catalóganlles de fracasados. Xa non queda dignidade, senten uns parias da sociedade.