O arcebispo de Santiago de Compostela, mons. Julián Barrio, presidiu a Santa Misa funeral polo Papa emérito Bieito XVI, acompañado do bispo auxiliar mons. Francisco Prieto, do bispo emérito de Tanger, mons. Santiago Agrelo, así como de membros do cabido catedralicio, do clero diocesano e a vida consagrada, xunto a fieis de toda a Arquidiocese.
Na súa homilía, o arcebispo fixo memoria do Papa Emérito Bieito XVI: “A fidelidade ao Señor, a gozosa adhesión á súa divina vontade e unha profunda experiencia de fe foron as características que definiron a súa existencia como gran intelectual e gran Pastor da Igrexa”. E engadiu: “Buscou a Deus en se mesmo e buscouse a se mesmo en Deus. Falounos de Deus e agora fala a Deus de nós”.
Mons. Varreu destacou que Bieito XVI foi un home de Deus a quen procurou agradar toda a súa vida: “home da Igrexa á que serviu na providencia de Deus e home dos homes dos que sempre foi bo samaritano. Soubo mirar lonxe e en profundidade, descubrindo os grandes retos que expuña o Espírito no espesor da historia, afrontando situacións complexas cunha lectura crente da realidade. Proclamou que Divos non é un rival do home, que a relixión non dificulta o desenvolvemento dos dons naturais e que a fe non loita contra a razón”.
O prelado compostelán resaltou tamén a súa carismática e atractiva sinxeleza que inspiraba bondade, proximidade e calidez: “Falaba ao corazón sen perder forza o seu discurso teolóxico. Oímoslle en Santiago facer un discernimiento sobre os problemas que afectan á Igrexa e á sociedade, indicándonos que a fe en Xesucristo dá sentido e profundidade á vida do home. Estaba convencido de que rebaixar as esixencias do Evanxeo é rebaixar ao ser humano. Isto deulle forza para vivir a paixón pola verdade, seguíndoa e poñéndose ao seu servizo para dar esperanza ao noso tempo”.
Mons. Barrio lembrou con agradecemento a Visita Pastoral que facía o Papa Bieito XVI o 6 novembro do 2010, Ano Santo Compostelán: “A Igrexa en Santiago sabe do afecto e da proximidade pastoral que Bieito XVI tivo e manifestou na súa visita pastoral, deixándonos unha reflexión serena sobre a peregrinación, Europa e o compromiso cristián. O tempo da proba no Papa deu paso á eternidade da recompensa. Agora sentimos a necesidade do corazón de agradecerlle co noso afecto e oración o legado que nos deixou. #Ante a súa morte participamos da dor compartida nos fillos da Igrexa e en todas aquelas persoas sensibles ao testemuño dunha vida co testemuño da verdade e o servizo na caridade. Somos beneficiarios do seu ministerio, do seu traballo e do seu sacrificio. A nosa gratitude e nosa súplica pedindo que o Bo Pastor fíxolle xa partícipe da gloria celestial”.
